چه شورها پیوست به این شکسته ی بیدار،باشکستن خواب ستاره بود ...

چه شورها پیوست به این شکسته ی بیدار،باشکستن خواب
چه شورها پیوست
به این شکسته ی بیدار،باشکستن خواب
ستاره بود و رواق بلند شب
تاریک !
صدای نبض زمان بود
صدای بال درخت
صدای پای نسیم
صدای نرم غزل های آب،در مهتاب .
همان ترانه ی غمگین که میسرود سپهر
همان حکایت مبهم که مینوشت شهاب .
ستاره را گفتم :
کجاست مقصد این کهکشان سرگشته ؟
کجاست خانه ی این ناخدای سرگردان ؟
کجا به آب رسد تشنه ،با فریب سراب ؟
ستاره گفت که :
خاموش ، لحظه را دریاب !

فریدون مشیری

#فریدون_مشیری