تو از انواع قضاوت هاي مردم رنج مي بري و همان قضاوت ها را نث...

تو از انواع قضاوت هاي مردم رنج مي بري و همان قضاو
تو از انواع قضاوت هاي مردم رنج مي بري و همان قضاوت ها را نثار ديگران می‌كنی و اين بازي ابعادي نامتناسب پيدا كرده است: تمامي بشريت از آن در رنج است.

اگر مي خواهي از آن خلاص شوي، نخستين چيز اين است: خودت را داوري نكن.

نقص هايت را، شكست هايت را و نقاط ضعف خودت را متواضعانه بپذير. نيازي نيست كه طور ديگري وانمود كني. فقط خودت باش: "من چنينم، پر از ترس. نمي توانم شب تاريك بيرون بيايم، نمي توانم به جنگلي انبوه بروم." چه اشكالي در اين وجود دارد؟
فقط انساني است.

وقتي كه خودت را پذيرفتي، قادر خواهي بود تا ديگران را بپذيري، زيرا بينشي روشن داري كه آنان نيز از همان بيماري در رنج هستند. و اين پذيرش تو به آنان نيز كمک می‌كند تا خودشان را بپذيرند.

مي توانيم تمام اين روند را معكوس كنيم: خودت را بپذير. اين تو را قادر مي سازد تا ديگران را بپذيري و چون كسي آنان را پذيرفته، آنان براي نخستين بار زيبايي پذيرفتن را ياد مي گيرند، چه آرامشي دست مي دهد ، و آنوقت آنان نيز ديگران را پذيرا مي شوند.

اگر تمام بشريت به نقطه اي برسد كه در آن، هركس خودش را چنان كه هست بپذيرد، تقريباً نود درصد از مصيبت ها از بين خواهند رفت، زيرا كه پايه اي ندارند و قلب ها به خودي خود باز مي شوند و عشق شما جاري خواهد شد.