خودمان و دیگران را قضاوت نکنیم

تو از انواع قضاوت هاي مردم رنج مي بري و همان قضاوت ها را نثار ديگران مي كني. و اين بازي ابعادي نامتناسب پيدا كرده است: تمامي بشريت از آن در رنج است. اگر مي خواهي از آن خلاص شوي، نخستين چيز اين است: خودت را داوري نكن. نقص هايت را، شكست هايت را و نقاط ضعف خودت را متواضعانه بپذير. نيازي نيست كه طور ديگري وانمود كني. فقط خودت باش: "من چنينم، پر از ترس. نمي توانم شب تاريك بيرون بيايم، نمي توانم به جنگلي انبوه بروم." چه اشكالي در اين وجود دارد؟ فقط انساني است. وقتي كه خودت را پذيرفتي، قادر خواهي بود تا ديگران را بپذيري، زيرا بينشي روشن داري كه آنان نيز از همان بيماري در رنج هستند. و اين پذيرش تو به آنان نيز كمک می‌كند تا خودشان را بپذيرند. مي توانيم تمام اين روند را معكوس كنيم: خودت را بپذير. اين تو را قادر مي سازد تا ديگران را بپذيري. و چون كسي آنان را پذيرفته، آنان براي نخستين بار زيبايي پذيرفتن را ياد مي گيرند ، چه آرامشي دست مي دهد ، و آنوقت آنان نيز ديگران را پذيرا می‌شوند. اگر تمام بشريت به نقطه اي برسد كه در آن، هركس خودش را چنان كه هست بپذيرد، تقريباً نوددرصد از مصيبت ها ازبين خواهند رفت ، زيرا كه پايه اي ندارند و قلب ها به خودی خود باز می‌شوند و عشق شما جاری خواهد شد.