مراقب حرفهايي كه ميزنيم باشيم
حرف هايي كه میزنيم، دست دارند
دست های بلندی كه گاهی، گلويی
را می فشارند
و نفس فرد را می گيرند.
حرف هايي كه ميزنيم، پا دارند
پاهای بزرگی كه گاهی، جايشان
را روی دلی مي گذارند
و برای هميشه میمانند.
حرف هايي كه ميزنيم ، چشم دارند
چشم های سياهی كه،گاهی به
چشم های دیگران نگاه میكنند
و آنها را در شرمی بیکران فرو ميبرند.
پس مراقب حرفهايي كه ميزنيم باشيم
زيرا سنجیده سخن گفتن از سکوت
هم دشوار تر است.