ای خالق هستی بخش
بنام تنها کسی که مصلحت مرا میداند، او خیر و شر مرا در دعاهایم میبیند ، نمیدانم کدام خواسته ام مرا به اوج میبرد و کدام مرا تباه میکند، بنام کسی که فقط خواسته های بر حق مرا اجابت میکند...
ای خالق هستی بخش ! اگر نعمتی را از من دریغ کردی، حتما خیر من در این کاستی بود.
اگر بندی را گسستی، رحمت تو در این گسستن بود و اگر خاری به پایم رفت ، گلی بود در شکل خار...
پس چگونه میتوانم بدون توکل به تو زندگی کنم؟ ای تنها نیاز من ؟!