آدم‌های خردمند کمتر تنها می‌شوند

روانشناسان و جامعه شناسان هنوز تعریف درستی از « تنهایی» آدمها و مقدار تاثیرات منفی اش ندارند. شواهد و تحقیقات نشان می دهد که نقش مخرب « تنهایی» خیلی بیشتر از مقداری است که تخمین زده می شد.

یکی از جدیدترین تحقیقات حتی نشان داده است که تجربه احساس منفی تنهایی در اجتماع خیلی گسترده تر از حدی است که صحبت می شد. تیم تحقیقاتی دانشگاه کالیفرنیا به سرپرستی عصب – روانشناس Dilip Jeste روی این واقعیت تمرکز کردند که افراد سالخورده بیشتر از بقیه گروه های سنی از تنهایی رنج می برند.

آنها با قرار دادن ۳۴۰ نفر از ساکنین سان دیاگو که همگی بالای ۲۷ سال و از سلامت عمومی برخوردار بودند، در یک مجموعه از سنجش ها، متوجه شدند آدمها در سه دوره زندگی، تنهاتر از بقیه دوره های سنی هستند.

تنهایی به طور طبیعی در بعد از ۸۰ سالگی به بیشترین حد ممکن می رسد. اما تحقیق این گروه نشان داد که تنهایی در دوره سنی اواخر ۲۰ سالگی و در میانه ۵۰ سالگی نیز به بیشترین حد ممکن می رسد.

افزایش تنهایی در این سه دوره سنی، رابطه مستقیم با مشکلات و نگرانی های زندگی دارد. در بالای ۸۰سالگی طبیعتاً بسیاری از عزیزان و نزدیکان فرد فوت کرده اند و خلا عظیم عاطفی به همراه تقلیل سلامت جسمی، نقش به سزایی در ایجاد حس تنهایی دارد.

میانه ۵۰ سالگی نیز مصادف است با تقلیل آشکار سلامت جنسی و بروز بیماری های مزمن و مسئله دار که افراد را آشکارا وا می دارد به مرگ بیندیشند.

سالهای آخر دهه ۲۰ سالگی نیز چون مصادف است با تصمیمات اصلی در باره شغل و اینکه مدام خودشان را با همسن هایشان مقایسه می کنند باعث ایجاد پشیمانی و حس گناه می شود که تمایل به عزلت و تنهایی را در بین این افراد زیاد می کند.

یک نتیجه گیری جالب و اساسی دیگر که توسط تحقیق دانشگاه کالیفرنیا نمود پیدا کرده است رابطه بین میزان تنهایی و رفتار معقول و خردمندانه افراد است.

شرکت کنندگان در تحقیق در سنجش خردمندی نیز شرکت کردند. در این سنجش توانایی کنترل احساسات شخصی، قدرت تحمل و درک بیشتر سایرین و میزان حس همدردی به دیگران محک زده شد.

به تعبیری دقیق تر افراد هر چقدر معقول تر و خردمندانه تر رفتار کنند شانس عزلت و تنها شدن شان کمتر خواهد بود. آدم هایی که قدرت تشخیص شان از وضعیت روحی خودشان و قدرت شناخت شان از افراد دیگر بیشتر باشد تصمیمات و رفتارهایی از خود بروز می دهند که کمترین آسیب ها به دوستی های شان می رسد و در نتیجه از دوستان و عزیزان بیشتری در زندگی برخوردارند.

نکته مهم دیگر این است که افراد ممکن است تنها باشند ولی احساس تنهایی نکنند ولی آدم هایی هم هستند که مدام در جمع هستند ولی احساس تنهایی می کنند.

  برگرفته از: