«نشیمن پیشین» از مهم ترین داستانهای اساطیری در ادب جهان، ی...
«نشیمن پیشین»
از مهم ترین داستانهای اساطیری در ادب جهان، یکی این است که ما آدمیان، همچون شاهبازی، از دست پادشاه جهان پرواز کرده و در این خراب آباد به ویرانۀ جغدان رسیده ایم. و جغدان که همان مردم غافلِ دنیاپرستند، می کوشند که آن موطن اصلی را انکار کنند و از خاطره ها بزدایند. اما معلوم است که حافظ این مقام را به یاد دارد و این یاد است که آدمی را اهل ذکر می کند و این است معنی «فاذكرو الله كثيراً» که در قرآن آمده و خداوند قرآن را به همین مناسبت ذکر خوانده است که یاد و خاطره آن مقام منیع خلافت اللّهی و آن یادگار عَلَّم الأسماء را در دل ها زنده می دارد.
از یاد بردن هوای نشیمن همان کفری است که شیطان می کوشد تا در دلها بنشاند و امروز هم در رسانه های جمعی جهان و هم در مقالات آراسته علمی که هیچ پشتوانۀ معقول ندارد و هم در اشکال ناموزونی که وارد هنرهایی چون معماری و موسیقی و مجسمه سازی کرده اند، می کوشند با آشفته کردن آن خاطرات ازلی که قرنها پشتوانۀ هنرها بوده است، مردمان را از هوای نشیمن پیشین غافل کنند تا همّتشان بر چیزی ورای لذّات دنیوی و تعلّقات نفسانی میل نکند؛ و تا امروز همچنان این شیوۀ نامرضی میان علمای ظاهر مرسوم بوده که اهل حکمت و عرفان را طعن زنند و گویند فلان کس مولوی می خواند و محی الدین می داند و باده نوشی و شاهدبازی می کند، در حالی که به قول مولانا خوب می دانند:
عارفان را شمع و شاهد نیست از بیرون خویش
خون انگوری نخورده، باده شان از خون خویش
برگرفته از کتاب «در صحبت حافظ»
به قلم حسین الهی قمشه ای
#در_صحبت_حافظ #حسین_الهی_قمشه_ای
از مهم ترین داستانهای اساطیری در ادب جهان، یکی این است که ما آدمیان، همچون شاهبازی، از دست پادشاه جهان پرواز کرده و در این خراب آباد به ویرانۀ جغدان رسیده ایم. و جغدان که همان مردم غافلِ دنیاپرستند، می کوشند که آن موطن اصلی را انکار کنند و از خاطره ها بزدایند. اما معلوم است که حافظ این مقام را به یاد دارد و این یاد است که آدمی را اهل ذکر می کند و این است معنی «فاذكرو الله كثيراً» که در قرآن آمده و خداوند قرآن را به همین مناسبت ذکر خوانده است که یاد و خاطره آن مقام منیع خلافت اللّهی و آن یادگار عَلَّم الأسماء را در دل ها زنده می دارد.
از یاد بردن هوای نشیمن همان کفری است که شیطان می کوشد تا در دلها بنشاند و امروز هم در رسانه های جمعی جهان و هم در مقالات آراسته علمی که هیچ پشتوانۀ معقول ندارد و هم در اشکال ناموزونی که وارد هنرهایی چون معماری و موسیقی و مجسمه سازی کرده اند، می کوشند با آشفته کردن آن خاطرات ازلی که قرنها پشتوانۀ هنرها بوده است، مردمان را از هوای نشیمن پیشین غافل کنند تا همّتشان بر چیزی ورای لذّات دنیوی و تعلّقات نفسانی میل نکند؛ و تا امروز همچنان این شیوۀ نامرضی میان علمای ظاهر مرسوم بوده که اهل حکمت و عرفان را طعن زنند و گویند فلان کس مولوی می خواند و محی الدین می داند و باده نوشی و شاهدبازی می کند، در حالی که به قول مولانا خوب می دانند:
عارفان را شمع و شاهد نیست از بیرون خویش
خون انگوری نخورده، باده شان از خون خویش
برگرفته از کتاب «در صحبت حافظ»
به قلم حسین الهی قمشه ای
#در_صحبت_حافظ #حسین_الهی_قمشه_ای
