ثبت نام
/
ورود
روزی ما دوباره کبوتر هایمان را پیدا خواهیم کرد و
اینک موج سنگین گذرزمان است که در من می گذرد اینک
تو از میان نارونها گنجشکهای عاشق را به صبح پنجر
افسوس ما خوشبخت و آرامیم افسوس ما دلتنگ و خاموش
انسان متمدّن آن کسی است که در تنهایی احساس تنه
ای سراپایت سبز دستهایت را چون خاطره ای سوزان در
نگاه کن که غم درون دیده ام چگونه قطره قطره آب م
مرداب های الکل با آن بخارهای گس مسموم انبوه بی
فکرت را که میکنم مثل این است که توی قلبم دارند
روزها رفتند و من دیگر خود نمی دانم کدامینم آن
وه چه زیبا بود اگر پاییز بودم وحشی و پر شور و
شبانگاهان که مه میرقصد آرام میان آسمان گنگ و خام