دانستنی ها از سراسر جهان و ...

چارلز داروین یکی مردان بسیار مشهور تاریخ جهان است. کشف و اثر او در سال ۱۸۵۹، «درباره منشاء گونه‌ها» با توضیح چگونگی تکامل و تنوع زندگی، علم زیست‌شناسی را متحول کرد. سالروز تولد او (۱۲ فوریه) اکنون در جهان به عنوان روز داروین جشن گرفته می‌شود اما مانند هر شخصیت تاریخی، بسیاری از جزئیات زندگی داروین در طول زمان مبهم مانده است.  <h3>داروین با دختر عموی اولش ازدواج کرد</h3>داروین دقیقاً مانند غذا، رویکردی آگاهانه تحلیلی برای ازدواج داشت و فهرستی از جوانب مثبت و منفی ازدواج را لیست کرده بود. مزایای او شامل «تولید مثل»، «داشتن همراه همیشگی» و ... بود، در مقایسه با مضراتی مانند «از دست دادن زمان برای مطالعه» و «داشتن پول کمتر برای کتاب به خاطر هزینه‌های زندگی». او در نهایت به این نتیجه رسید که باید ازدواج کند اما چیزی که جالب بود این است که برای کسی که بعدا نقش ژنتیک را در انتخاب همسر تبیین می‌کند، داروین تصمیمی عجیب گرفت: او با دختر عموی اول خود ازدواج کرد. البته این موضوع در زمان داروین کمتر از امروز تابو بود و داروین تا زمان مرگش در سال ۱۸۸۲ به مدت ۴۳ سال با همسرش زندگی کرد.   <h3>داروین علاقه‌ای به بحث و جدل نداشت</h3>اگر چه داروین در حین سفر به اقیانوس اطلس جنوبی شروع به توسعه ایده‌های خود در مورد تکامل کرد، اما انتشار «درباره منشاء گونه‌ها» را برای بیش از دو دهه به تعویق انداخت. او قبلاً متقاعد شده بود که نظریه‌اش درست است اما به‌ عنوان کسی که به‌خوبی با مسیحیت آشنا بود، نگران بود که اگر این نظریه را مطرح را کند چگونه در محافل مذهبی با آن برخورد خواهند کرد. داروین در نهایت تصمیم گرفت نظریه‌اش را منتشر کند، اما چه زمانی؟ وقتی که شنید آلفرد راسل والاس، طبیعت‌شناس بریتانیایی، در حال توسعه نظریه مشابهی است. هر دو مرد توسط انجمن Linnean لندن مورد تجلیل قرار گرفتند اما داروین در نهایت اعتبار بسیار بیشتری برای این ایده به دست آورد.   <h3>داروین اشتراکات زیادی با آبراهام لینکلن داشت</h3>هم داروین و هم آبراهام لینکلن، رئیس‌جمهوری آمریکا، در ۱۲ فوریه ۱۸۰۹ به دنیا آمدند و هر دو نقش‌های مهمی در تاریخ ایفا کردند. اما شباهت‌ها به همین جا ختم نمی‌شود: داروین، مانند لینکلن، طرفدار الغای برده‌داری بود. او در طول سفرهای خود در آمریکای جنوبی، برده‌داری را از نزدیک دید و مکرراً از آرزوی خود برای پایان‌دادن به این موضوع نوشت. او در سال ۱۸۳۳ که آن را «لکه ننگ بر آزادی انسان» می‌داند می‌نویسد که «به اندازه کافی برده‌داری را دیده‌ام.» داروین در این زمینه بیان کرد: «فکر نمی‌کنم که خدا اجازه چنین قساوت‌هایی را بدهد.» و تصور می‌شود که این تجربیات - همراه با مرگ غم‌انگیز دو تن از فرزندانش - در تغییرات باورهای مذهبی داروین نقش داشته است.   <h3>داروین به خوردن حیوانات مختلف علاقه داشت اما جغد نمی‌خورد!</h3>داروین یک غذاخور ماجراجو بود و کنجکاوی علمی خود را در مورد حیوانات هم در طبیعت و هم روی میز غذا به کار می‌برد. زمانی که در کمبریج زندگی می‌کرد، ریاست «باشگاه گلوتن» را بر عهده داشت. این باشگاه یک گردهمایی هفتگی برگزار می‌کرد که طرفداران غذا برای خوردن «گوشت‌های عجیب» و مزه‌کردنشان دور هم جمع می‌شدند. باشگاه اغلب پرندگان شکاری مانند شاهین را سرو می‌کرد اما داروین طبق گزارش‌ها یک بار در یک وعده غذایی جغد قهوه‌ای خورد و در وصف طعم بد آن نوشت: «به قدری بدمزه است که وصف‌ناپذیر است.»  با این حال، این مانع از آن نشد که در طول سفرهایش به آمریکای جنوبی، گوشت‌های عجیب و غریب دیگر را امتحان نکند. او با علاقه در مورد آرمادیلوها نوشت و توضیح داد که آنها «مزه‌ای شبیه اردک دارند» و همچنین در مورد یک جونده ۲۰ پوندی ناشناس - به احتمال زیاد یک آگوتی - گفته است: «بهترین گوشتی که تا به حال چشیده‌ام.» اشتهای جسورانه او بعداً مفهوم «Phylum Feast» را پیدا کرد، یک برنامه غذایی با تنوع زیستی که از فلسفه باشگاه گلوتن برای خوردن «پرندگان و جانوران ناشناخته» الگوبرداری شده بود.  <h3>داروین عاشق بازی تخته‌نرد بود</h3>داروین در بیشتر دوران بزرگسالی خود از یک بیماری مرموز رنج می‌برد، با علائمی مانند سردرد، بی‌خوابی و استفراغ که اغلب در مواقع استرس یا خستگی شدید نمایان می‌شد. او سعی کرد با پیروی از یک برنامه روزانه در سال‌های آخر زندگی‌اش، که زمان زیادی برای مطالعه و تحقیق در خانه داشت، با این مشکل مبارزه کند. یک از این برنامه‌ها بازی تخته‌نرد بود. هر شب بین ساعت ۸ تا ۸:۳۰ شب.از خون می‌ترسید و تحمل دیدنش را نداشت داروین مدت‌ها قبل از اینکه رشته زیست‌شناسی را انتخاب کند، به قصد دکترشدن مانند پدرش در دانشگاه ادینبورگ تحصیل کرد. با این حال تحصیل در رشته پزشکی مدت زیادی طول نکشید، زیرا داروین ظاهراً نمی‌توانست دیدن خون را تحمل کند. او که قادر به رویارویی با مدل جراحی‌های قرن نوزدهم نبود، ترجیح داد به جای آن به مطالعه الهیات بپردازد و در نهایت کشیش یک کلیسای کوچک شد. ناتورالیسم در آن زمان یکی از علایق متداول افراد مذهبی روستایی بود و از این رو داروین به عنوان یک طبیعت‌گرا سفر پنج‌ساله خود را به همرا ناخدا رابرت فیتزروی با کشتی ام‌ اچ‌ اس بی گل که به نیروی دریایی بریتانیا تعلق داشت آغاز کرد. داروین در طی این سفر دریایی، گونه‌های مختلفی از جمله گیاهان، پرندگان و فسیل‌ها را گردآوری و مورد تحقیق و بررسی قرار داد. یکی از اهداف مهم داروین تهیه نقشه‌های خطوط ساحلی در آمریکای جنوبی و دیگر نقاط اقیانوس آرام بود.  <h3> </h3><h3>داروین یک عذرخواهی دیرهنگام از کلیسای انگلستان دریافت کرد</h3>داروین حتی زمانی که ایمانش کم‌رنگ شد، هرگز مسیحیت را به طور کامل رد نکرد. با این حال او با گذشت زمان بیشتر به آگنوستیک گرایش پیدا کرد و به نظر می‌رسد طبق یکی از تفسیرهای مقاله او به نام «بیان احساسات در انسان و حیوانات» که در سال ۱۸۷۲ نوشته شد، دیدگاه او راجع به «شفقت» به عنوان یک ویژگی تکاملی سودمند از بودیسم تبتی الهام گرفته شده باشد و البته با حمایت از ایده تکامل از طریق انتخاب طبیعی، او از چشم کلیسای انگلستان افتاد.  با این وجود، بیش از ۱۲۵سال پس از مرگ داروین، کلیسا به دلیل رفتارش با طبیعت‌شناس افسانه‌ای عذرخواهی کرد. در متن عذرخواهی چنین نوشتند: «چارلز داروین! ۲۰۰ سال از تولد شما می‌گذرد. کلیسای انگلستان به خاطر سوءتفاهم پیش‌آمده با شما و به خاطر واکنش ما و به دلیل به درک نادرست ما از صحبت‌های شما هنوز یک عذرخواهی مدیون شماست و امیدواریم که پذیرفته شود.   منبع: فرادید

چارلز داروین، دانشمندی که عاشق بازی تخته نرد بود

چیز‌های زیادی در زندگی وجود دارند که باید نگران آن‌ها بود. مانند جنگ هسته‌ای، تغییرات آب و هوایی و این که آیا دندان‌های خود را به درستی مسواک می‌زنید یا نه. زمینی که خیلی سریع می‌چرخد، نباید در فهرست شما قرار گیرد، فقط به این دلیل که احتمال وقوع آن به این زودی‌ها زیاد نیست و اگر این اتفاق بیفتد، احتمالا دیگر زنده نیستید که نگران آن باشید، اما به هر حال در این جا با بررسی کارشناسانه اهل فن به این سوال پاسخ داده‌ایم. بیایید با اصول اولیه شروع کنیم، مانند زمین اکنون با چه سرعتی می‌چرخد؟ این بستگی به جایی دارد که شما در آن هستید؛ زیرا سیاره با سرعت بیشتری در اطراف مدار خود حرکت می‌کند. همان طور که زمین به دور محور خود می‌چرخد، محیط آن در استوا وسیع‌ترین است؛ بنابراین یک نقطه در استوا باید در عرض ۲۴ ساعت بسیار دورتر از شیکاگو که در مقطع باریک‌تری از زمین قرار دارد، حرکت کند تا به موقعیت شروع خود بپیچد. برای جبران فاصله اضافی، استوا با سرعت ۱۰۳۷ مایل در ساعت می‌چرخد، در حالی که شیکاگو سرعتی آرام‌تر به سرعت ۷۵۰ مایل در ساعت دارد. (این ماشین حساب بر اساس عرض جغرافیایی شما سرعت دقیق را به شما می‌گوید.) سرعت زمین هرازگاهی تغییر می‌کند، اما به صورت تدریجی. به عنوان مثال در تابستان امسال، ۱.۵۹ میلی ثانیه از زمان چرخش معمول زمین کاسته شد و ۲۹ ژوئن را به کوتاه‌ترین روز ثبت شده تبدیل کرد. یک فرضیه این است که تغییرات فشار در واقع محور چرخش سیاره را تغییر می‌دهد، البته نه به اندازه‌ای که انسان‌های معمولی می‌توانند تفاوت را احساس کنند. از دست انداز‌های کوچک که بگذریم، اگر زمین به طور ناگهانی خیلی سریعتر بچرخد، تغییرات شدیدی در انتظارش خواهد بود. فرض کنید سرعت چرخش آن به میزان یک مایل در ساعت، باعث می‌شود که آب از قطب‌ها مهاجرت کند و سطوح اطراف استوا را تا چند اینچ افزایش دهد. آنچه ممکن است بسیار قابل توجه‌تر باشد این است که برخی از ماهواره‌های ما خارج از مسیر هستند. ماهواره‌هایی که در مدار ژئوسنکرون قرار دارند، با سرعتی که با چرخش زمین مطابقت دارد، به دور سیاره ما پرواز می‌کنند، به طوری که می‌توانند همیشه در یک نقطه قرار بگیرند. اگر سرعت سیاره ذره‌ای افزایش یابد، ماهواره‌ها دیگر در موقعیت مناسب خود قرار نخواهند داشت، به این معنی که ارتباطات ماهواره‌ای، پخش تلویزیونی و عملیات نظامی و اطلاعاتی می‌تواند حداقل به طور موقت قطع شود. برخی از ماهواره‌ها سوخت حمل می‌کنند و ممکن است بتوانند موقعیت و سرعت خود را متناسب با آن تنظیم کنند، اما برخی دیگر ممکن است نیاز به تعویض داشته باشند و این گران است. به گفته کارشناسان این‌ها می‌توانند زندگی و آسایش برخی افراد را مختل کنند، اما نباید برای کسی فاجعه‌آمیز باشند؛ اما هرچه سریعتر بچرخیم همه چیز فاجعه بارتر می‌شود.  احساس کاهش وزن خواهید داشت، اما وزن کم نمی‌کنیدنیروی گریز از مرکز از چرخش زمین دائما در تلاش است تا شما را از سیاره پرت کند، به نوعی مانند کودکی که در لبه یک چرخ و فلک سریع است. در حال حاضر گرانش قوی‌تر است و شما را در زمین نگه می‌دارد. استن اودنوالد، ستاره شناس ناسا می‌گوید، اگر زمین سریع‌تر بچرخد، نیروی گریز از مرکز تقویت می‌شود. در حال حاضر، اگر در دایره قطب شمال حدود ۷۰ کیلو وزن دارید، ممکن است در خط استوا ۶۹ کیلو وزن داشته باشید. این به دلیل نیروی گریز از مرکز اضافی است که هنگام چرخش سریعتر استوا با گرانش ایجاد می‌شود. آن را به سرعت به جلو فشار دهید، وزن شما حتی بیشتر کاهش می‌یابد.  طوفان‌ها قوی‌تر می‌شدنداگر چرخش زمین به آهستگی افزایش یابد، اتمسفر را با خود خواهد برد و ما لزوما متوجه تفاوت زیادی در باد‌های روزانه و الگو‌های آب و هوایی نمی‌شویم. اودنوالد می‌گوید: «تفاوت دما همچنان عامل اصلی باد‌ها خواهد بود. با این حال، آب و هوای شدید می‌تواند مخرب‌تر شود. او می‌گوید: «طوفان‌ها سریع‌تر می‌چرخند و انرژی بیشتری در آن‌ها وجود خواهد داشت». اگر زمین اصلا نمی‌چرخید، باد‌های قطب شمال به خط مستقیم به سمت استوا می‌وزید و بالعکس. اما چون ما در حال چرخش هستیم، مسیر باد‌ها به سمت شرق منحرف می‌شود. این انحنای باد‌ها اثر کوریولیس نامیده می‌شود و این همان چیزی است که به یک طوفان چرخش می‌دهد. اگر زمین سریعتر بچرخد، باد‌ها بیشتر به سمت شرق منحرف می‌شوند و به گفته کارشناسان این به طور مؤثر چرخش را شدیدتر می‌کند.  آب جهان را می‌پوشاندسرعت اضافی در استوا به این معنی است که آب در اقیانوس‌ها شروع به جمع شدن می‌کند، حتی با کوچکترین افزایش سرعت آب اطراف استوا در عرض چند روز چند متر عمیق‌تر می‌شود. فرچک می‌گوید: اگر سرعت را در استوا دو برابر کنیم، به طوری که زمین ۱۰۰۰ مایل سریعتر بچرخد، به وضوح یک فاجعه خواهد بود. نیروی گریز از مرکز صد‌ها متر آب را به سمت خط استوای زمین می‌کشد. به‌جز بلندترین کوه‌ها، مانند کلیمانجارو یا بلندترین قله‌های آند، فکر می‌کنم همه چیز در منطقه استوایی پوشیده از آب شود. این آب اضافی از مناطق قطبی خارج می‌شود، جایی که نیروی گریز از مرکز کمتر است، بنابراین اقیانوس منجمد شمالی بسیار کم عمق خواهد بود.  فعالیت لرزه‌ای سیاره را تکان می‌دهدبا سرعت‌های بسیار سریع و طی هزاران سال، در نهایت پوسته زمین نیز جابه‌جا شده و در قطب‌ها صاف می‌شود و در اطراف استوا برآمده می‌شود. فراچک می‌گوید: «ما زمین لرزه‌های عظیمی خواهیم داشت. صفحات تکتونیکی به سرعت حرکت خواهند کرد و این برای زندگی در کره زمین فاجعه آمیز خواهد بود».  زمین در آینده با چه سرعتی می‌چرخد؟سرعت زمین دائما در حال نوسان است. زمین‌لرزه‌ها، سونامی‌ها، توده‌های بزرگ هوا، و ذوب شدن صفحات یخ همگی می‌توانند سرعت چرخش را در سطح میلی‌ثانیه تغییر دهند. اگر زمین لرزه کمی از زمین را ببلعد و محیط سیاره را تا این حد کم کند، به طور موثر سرعت چرخش زمین را به سرعت کامل می‌کند. یک توده هوای بزرگ می‌تواند اثر معکوس داشته باشد و چرخش‌های ما را کم‌کم مانند یک اسکیت‌باز روی یخ کند می‌کند که به جای این که دست‌هایش را به داخل بکشد، بازوهایش را بیرون می‌گذارد. سرعت چرخش زمین نیز در طول زمان تغییر می‌کند. حدود ۴.۴ میلیارد سال پیش، ماه پس از برخورد یک چیز بزرگ با زمین شکل گرفت. دانشمندان محاسبه کرده‌اند که سیاره ما احتمالا به شکل یک توپ فوتبال مسطح بوده و به سرعت می‌چرخد که هر روز ممکن است فقط چهار ساعت طول بکشد. از زمان شکل‌گیری ماه، چرخش زمین هر ۱۰ میلیون سال حدود ۳.۸ مایل در ساعت کاهش می‌یابد که بیشتر به دلیل کشش گرانشی ماه در سیاره ماست؛ بنابراین احتمال این که چرخش زمین در آینده کاهش سرعت داشته باشد و نه افزایش، بسیار بیشتر است. منبع: popsci  بازنشر از باشگاه خبرنگاران جوان

اگر زمین سریع‌تر بگردد، چه اتفاقی می‌افتد؟

زمانی که هنوز هیچ چیز نبود، کلمه وجود داشت و با خدا بود. او همیشه زنده است و خود او خداست.» انجیل یوحنا که مشتمل بر ۲۱ باب است با این کلمات آغاز می‌شود و حضرت عیسی را کلمه‌ای می‌خواند که از همان ابتدا نزد خدا بود. انجیل یوحنا، زندگی مسیح را نوری معرفی می‌کند که در تاریکی می‌درخشد و تاریکی هرگز نمی‌تواند آن را خاموش کند. همچنین خدا یحیای پیامبر را فرستاد تا او این «نور» را به معرفی کند و مردم به او ایمان بیاورند. با وجود اینکه سال و محل تولد عیسی نبی در میان خود مسیحیان موضوعی‌ست که محل اختلاف است اما در انجیل یوحنا روایتی درباره محل تولد حضرت عیسی نیست و تنها در یکی از باب‌ها به معجزه‌ای از حضرت عیسی اشاره شده که محل وقوع آن دهکده قانا در استان جلیل است. استان جلیل یکی از مناطق تاریخی در شمال فلسطین است و مرکز آن شهر ناصره یا ناصریه است. برخی روایت‌های مسیحی محل تولد عیسی نبی را ناصره در همان استان جلیل می‌دانند و برخی دیگر معتقدند که محل اصلی تولد عیسی نبی بیت‌لحم است. در آن ایام حکمی از «اُغسطُسِ قیصر» صادر شد که تمامی ربع مسکون را اسم نویسی کنند. در جریان نام نویسی و سرشماری سالانه؛ یوسف نامزد حضرت مریم به همراه ایشان و حضرت عیسی که تازه متولد شده بود به ناصریه برای نام نویسی می‌روند. از این رو عیسی را عیسی ناصری یا از اهالی ناصریه می‌دانند.  انجیل متاانجیل متا نیز در ابتدای باب اول به اجداد و نیاکان حضرت عیسی یعنی داوود و حضرت ابراهیم اشاره کرده است و سپس در آیه‌ای درباره تولد مسیح آمده:« مریم، مادر عیسی که در عقد یوسف بود، قبل از ازدواج با او به وسیله روح پاک خدا آبستن شد. یوسف که سخت پای‌بند اصول اخلاق بود، تصمیم گرفت نامزدیش را به هم بزند، ولی می‌خواست بی‌سروصدا این کار را بکند تا آبروی مریم نرود. همینطور که در این افکار غوطه‌ور بود به خواب رفت. در خواب فرشته‌ای را دید که به او می‌گفت:‌یوسف پسر داوود، از ازدواج با مریم نگران نباش. آن بچه‌ای که در رحم او هست از روح پاک خداست. مریم پرس می‌زاید و تو او را عیسی یعنی نجات دهنده می‌گذاری، چون او قوم خود را از گناهانشان آزاد خواهد کرد. و این همان پیغامی است که خداوند به وسیله پغمبر خود قبلا فرستاده بود که ببینید! دختری که باکره است آبستن می‌شود و پسری به دنیا می‌آورد، و اسم او را «عمانوئیل» می‌گذارند.( عمانوئیل به زبان عبری یعنی خدا با ماست. وقتی یوسف بیدار شد طبق دستور فرشته عمل کرد و مریم را به خانه‌اش آورد تا زن او باشد.» در ادامه این آیات در انجیل متا همچنین به ستاره شناسانی که از مشرق زمین به اورشلیم رفته بودند، اشاره می‌شود. این ستاره شناسان به دنبال تبریک میلاد عیسی‌نبی به عنوان به دنیا آمدن پادشاه یهود به اورشلیم سفر کرده بودند و ادعا داشتند که ستاره میلاد این نبی را در آسمان رویت کرده‌اند. هنگامی که پادشاه زمانه از این مسئله خبردار شد از ستاره شناسان درخواست کرد که درصورت دیدار با عیسی پیامبر به او نیز خبر دهند تا او نیز به دین عیسی ایمان بیاورد. اما ستاره شناسان پس از دیدار با حضرت مریم از مسیری دیگر به جز اورشلیم به مشرق بازگشتند چرا که در انجیل متا آمده که این درخواستی از جانب خداوند بود و از طریق یک خواب به آن‌ها ابلاغ شد. در باب دیگر انجیل متا آمده است که فرشته‌ای از جانب خداوند به خواب یوسف همسر حضرت عیسی خواسته است که کودک یعنی حضرت عیسی و مادر او را به مصر ببرد و تا مرگ هیرودس(پادشاه بیت‌لحم یهودیه) به آنجا بازنگردند چرا که جان عیسی نبی درخطر است. نکته قابل توجه دیگر این است که در اناجیل چهارگونه مسیحیت یحیی پیامبر را تعمید دهنده عیسی می‌دانند و او در بین مسیحیان به یوحنای معمدان نیز معروف است. همچنین مسیحیان یحیی را به تاییدکننده پیامبری عیسی و تبلیغ برای حقانیت او می‌شناسند.  انجیل مرقسعنوانِ اولین آیه از انجیل مرقس«ظهور نجات دهنده» است. در این انجیل آمده است که در کتابی از اشعیای پیامبر، خداوند خبر داده که فرزند خود را به این جهان خواهد فرستاد و پیش از او یک نفر پیش از او می‌فرستد که مردم را برای آمدن عیسی‌نبی آماده کند. این شخص همان یحیی پیامبر است. مردم از شهر اورشلیم و سراسر زمین یهودیه(فلسطین) به سوی یحیی می‌رفتند تا او آن‌ها را در رود اردن برای آمدن حضرت عیسی تعمید دهد.  انجیل لوقااولین آیه انجیل لوقا اما بیان سرگذشت زکریای نبی و داستان بدنیا یحیی است. در آیه دومِ باب اول انجیل لوقا درباره میلاد مسیح آمده است« خدا جبرئیل فرشته را به ناصره فرستاد که یکی از دهات استان جلیل بود. این بار جبرئیل پیش دختری رفت به اسم مریم که نامزد مردی به نام یوسف، از خاندان داوود پادشاه. جبرئیل به مریم ظاهر شد و گفت: سلام بر تو ای دختری که مورد لطف پروردگار قرار گرفته‌ای! خداوند با تو است. مریم گیج و پریشان شده بود چون نمی‌توانست بفهمد منظور فرشته از این سلام چیست. فرشته به او گفت:‌ای مریم، نترس! چون خدا می‌خواهد به تو برکت بدهد. به زودی تو آبستن شده، صاحب پسری می‌شوی و اسمش را عیسی می‌گذاری.» در آیه‌های بعدی انجیل لوقا حضرت مریم از جبرائیل می‌پرسد که چگونه ممکن است بچه‌دار شود درحالی که هنوز همسری ندارد؟ و فرشته خداوند به او پاسخ می‌دهد«روح پاک خدا بر تو نازل می‌شود و قدرت خداوند بر تو سایه می‌اندازد. از این جهت آن نوزاد کاملا مقدس خواهد بود و فرزند خدا نامیده می‌شود.» همانگونه که اشاره شد در هر۴ انجیل به آبستن شدن حضرت مریم از سوی روح خدا یا یکی از فرشتگان الهی و پاکدامنی ایشان گفته شده است. این درحالی است که منابع عبری در میان یهودیان  یوسف نجار را پدر حضرت عیسی می‌دانند.  عیسی در میان مسلماناندر قرآن کریم سوره‌ای به نام حضرت مریم وجود دارد و به شکل جزئی و دقیق، سرگذشت او در این سوره شرح شده است. در سوره مریم پس از اشاره به داستان نازایی همسر زکریای نبی و بچه‌دار شدن آن در سن بالا؛ از آیه ۱۶ به چگونگی وضع حمل مسیح توسط حضرت مریم اشاره شده است« و در این کتاب سرگذشتِ مریم را یاد کن هنگامی که از خانواده اش در مکان شرقی کناره گرفت. و جدا از آنان پوشش و پرده ای برای خود قرار داد. و ما روح خود را به سوی او فرستادیم، پس برای او به صورت بشری خوش اندام و معتدل نمودار شد. مریم گفت: همانا من از تو به خدای رحمان پناه می برم، اگر پرهیزکار هستی از من فاصله بگیر. گفت: جز این نیست که من فرستاده پروردگار تو هستم برای آنکه پسری پاک و پاکیزه به تو ببخشم. (حضرت مریم) گفت: چگونه برای من پسری خواهد بود در حالی که نه هیچ بشری با من ازدواج کرده است و نه بدکار بوده ام؟ (جبرائیل) گفت: چنین است که گفتی، ولی پروردگارت فرموده است: این کار بر من آسان است و فرزندی بدون ازدواج به او بخشیدن برای این است که او را نشانه ای از قدرت خود برای مردم و رحمتی از سوی خود قرار دهیم؛ و این کار شدنی است. پس به عیسی حامله شد و به خاطر او در مکانی دور کناره گرفت.» متن بالا ترجمه‌ای از آیات ۱۶ تا ۲۲ سوره مریم است که به صراحت از پاکدامنی حضرت مریم، پیش از متولد شدن عیسی پیامبر اشاره شده است. در قرآن هرچند اشاره دقیقی به محل تولد عیسی‌نبی نشده اما در آیه ۱۶ همان سوره آمده است که حضرت مریم در مکانی شرق یا همان شرق از خانواده خود فاصله گرفت. در برخی روایت‌های غیرمستند آمده است که محل تولد حضرت عیسی جایی نزدیک کوفه است و در برخی روایت‌های دیگر مکانی نزدیک بغداد. اما با این حال حضرت عیسی در میان ما مسلمانان نیز به عیسی ناصری معروف است. آنچه که در متولد شدن حضرت عیسی میان مسلمانان و مسیحیان محل اختلاف است شکل روایت از آبستن شدن حضرت مریم است. در قرآن آمده است که فرشته‌ای از سوی خداوند برای آبستن شدن ایشان به زمین آمد اما مسیحیان معتقدند که عیسی روحِ خدا و پسر اوست. از این رو مسلمانان تثلیث( پدر، پسر، روح القدس) را به دلیل شرک در یگانگی خداوند رد می‌کنند. در آیه‌های ۳۵ تا ۳۷سوره مریم به یگانگی خدا و رد این مسئله که پدر عیسی‌مسیح است اشاره شده« خدا را سزاوار نیست که هیچ فرزندی برای خود برگیرد؛ او منزّه است؛ چون پدید آمدن چیزی را اراده کند، فقط به آن می گوید: باش، پس بی درنگ موجود می شود. عیسی گفت: بی تردید خدایِ یکتا، پروردگار من و شماست؛ پس او را بپرستید که این راهی راست است. ولی گروه‌هایی از میان آنان درباره عیسی اختلاف کردند، پس وای بر کسانی که با افراط در شأن عیسی کافر شدند از حضور در روزی بزرگ! روایت‌های مختلف درباره تاریخ میلاد حضرت مسیحبا وجود اینکه تاریخ رسمی میلاد حضرت مسیح در تقویم میلادی ۲۵ دسامبر است اما تاریخ دقیق میلاد ایشان روشن نیست. در سده دوم میلادی ششم ژانویه‌ را روز تولد مسیح می‌دانستند، اما در سده چهارم، کلیسای کاتولیک رم، این تاریخ را ۲۵ دسامبر و غسل تعمید آن حضرت را ششم ژانویه اعلام‌ کرد. تا سال ۹۷۳ میلادی، کلیساهای مسیحیان‌ در بین‌النهرین و قسطنطنیه مراسم روز تولد حضرت عیسی مسیح را ششم ژانویه برگزار می‌کردند. «گریگور نازیانتس» پس از انتخاب شدن به‌ مقام اسقفی، تاریخ تولد آن حضرت را ۲۵ دسامبر اعلام کرد. پس از کناره‌گیری این اسقف، این تاریخ بار دیگر به ششم ژانویه بازگشت و سرانجام در سال ۱۵۴ میلادی در کنگره«کالگدون» میلاد حضرت مسیح را ۲۵ دسامبر و روز غسل تعمید ایشان را ششم ژانویه اعلام‌ کردند. از آن پس بیشتر مسیحیان جهان این مناسبت را ۲۵ دسامبر جشن می‌گیرند اما ارمنیان ایرانی و حتی مسیحیان عراقی روز ششم ژانویه را روز تولد آن حضرت می‌دانند و جشن میلاد را در این روز برگزار می‌کنند.   منبع: ایسنا

میلاد عیسی مسیح در انجیل‌ها

اندازه‌گیری‌های بسیار دقیق، مسیر مداری سیاره فراخورشیدی موسوم به «۵۵ Cancri e» را نشان داده که یک اَبَرزمین بسیار داغ است که از فاصله نزدیک به دور ستاره منظومه خود می‌چرخد.  تحقیقات جدید روشن می‌کند که چگونه «سیاره دوزخ» به شدت داغ شد و چگونه جهان‌های دیگر ممکن است برای حیات بیش از حد گرم شوند. سیاره صخره‌ای «۵۵ Cnc e» (ملقب به یانسن/Janssen) از فاصله نزدیک به دور ستاره‌اش می‌چرخد و یک سال آن فقط ۱۸ ساعت طول می‌کشد. سطح این سیاره یک اقیانوس گدازه‌ای غول‌پیکر است و ممکن است داخل آن پر از الماس باشد. به گزارش «سای تک دیلی»، ابزار جدیدی به نام «اکسپرس» (EXPRES) این بینش تازه را در مورد این سیاره فراخورشیدی ارائه کرده است. این ابزار اندازه‌گیری‌های فوق دقیقی از نور ستاره‌ای که از خورشید مربوط به سیاره «یانسن» - ستاره موسوم به «کوپرنیک» یا ۵۵ Cnc – تابش می‌کند، ثبت کرده است. در زمانی که سیاره یانسن بین زمین و ستاره خود حرکت می‌کند، اندازه‌گیری‌های نور اندکی تغییر کردند (اثری شبیه به خورشیدگرفتگی روی زمین که ماه جلوی تابش نور خورشید را سد می‌کند). ستاره‌شناسان با تجزیه و تحلیل این اندازه‌گیری‌ها دریافتند که سیاره یانسن به دور ستاره کوپرنیک در امتداد خط استوای آن ستاره می‌چرخد؛ بر خلاف سیارات دیگر ستاره کوپرنیک که در مسیر‌های مداری متفاوتی قرار دارند که حتی از مسیر بین ستاره و زمین عبور نمی‌کنند. محققان یافته‌های خود را به تازگی در نشریه «ستاره‌شناسی طبیعت» (Nature Astronomy) گزارش کردند. معنی و دلالت این امر این است که یانسن احتمالاً در مداری نسبتا خنک‌تر و دورتر از ستاره شکل گرفته و در طول زمان به آرامی به سمت ستاره حرکت کرده و به آن نزدیک‌تر شده است. با نزدیک‌تر شدن یانسن، کشش گرانشی قوی‌تر کوپرنیک، مدار سیاره را تغییر داد. «لیلی ژائو» از تهیه‌کنندگان ارشد این گزارش تحقیقی و محقق «مرکز فیزیک‌ستاره‌ای محاسباتی» موسسه «فلاتیرون» می‌گوید: «در مورد این که چگونه این منظومه چند سیاره‌ای به وضعیت کنونی خود رسیده است مطالبی یافتیم.» وی خاطرنشان کرد که این منظومه یکی از منظومه‌های شناخته شده است که بیشترین تعداد سیارات را دارد.وی افزود: این سیاره حتی در مدار اولیه خود نیز احتمالا به اندازه‌ای داغ بوده که هیچ موجود شناخته شده‌ای قادر به بقا روی آن نبوده است. با این وجود یافته‌های جدید می‌تواند به دانشمندان در درک بهتر چگونگی تشکیل و حرکت سیارات در طول زمان یاری برساند. چنین اطلاعاتی برای شناخت اینکه محیط‌هایی شبیه به زمین در عالم کیهانی تا چه متداول هستند و لذا حیات فرازمینی چگونه ممکن است باشد، حائز اهمیت خواهد بود.   منبع: ایرنا

«سیاره دوزخ»؛ سیاره‌ای با روزهای 18 ساعتی و احتمالا پر از الماس

با اینکه دیدن ماه یکی از تکراری‌ترین تجربه‌های ما در طول زندگی است، اما انگار هیچ‌وقت شگفتی و افسون این تجربه از بین نمی‌رود. این کرۀ آسمانی همیشه تصویری آرام‌بخش و رازآلود دارد و برای خیلی از آدم‌ها نمادی از زیبایی است اما فراتر از این نگاه شاعرانه، آیا حقایقی علمی دربارۀ این همسایۀ قدیمی وجود دارد که هنوز از آن‌ها بی‌اطلاع باشیم؟ رابرت ماسی، معاون مدیر اجرایی انجمن سلطنتی نجوم انگلستان، در مورد خارق‌العاده‌ترین اسرار ماه به ما می‌گوید.  1. ماه قبلاً خیلی بزرگ‌تر به نظر می‌رسیدماسی می‌گوید: «ماه در آغاز ۱۰ برابر به زمین نزدیک‌تر بود. تصور کنید به آسمان شب نگاه کنید و ماهی که ۱۰ برابر بزرگ‌تر است را ببینید». شبیه‌سازی‌های کامپیوتری نشان می‌دهند که ماه احتمالاً ۱۲ تا ۱۹ برابر به زمین نزدیک‌تر بوده و در فاصله ۲۰۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰ کیلومتری زمین قرار داشته که در مقایسه با فاصله ۳۸۴۰۰۰ کیلومتری فعلی، بسیار کم‌تر بوده است؛ و جالب است که هنوز هم دارد از زمین دور می‌شود. ماسی می‌گوید: «به دلیلِ انتقال انرژیِ حاصل از چرخش و برآمدگی‌های جزر و مدیِ زمین، ماه هر سال ۳.۷۸ سانتی‌متر از زمین دورتر می‌شود. این سرعت تقریباً همان اندازه‌ای است که ناخن‌های شما رشد می‌کنند.  2. همیشه فقط یک سمتِ ماه را می‌بینیددرست مثلِ زمین، ماه هم دور محور خودش می‌چرخد، اما ازآنجایی‌که این چرخش در حدود ۲۷ روز طول می‌کشد ـ تقریباً همان ۲۷.۳۲ روزی که طول می‌کشد تا به دور زمین بچرخد ـ شما فقط همیشه یک سمتِ ماه را می‌بینید. ماسی می‌گوید: «این پدیده «قفلِ کِشَندی» نام دارد و معنایش این است که سمتِ دیگرِ ماه قبل از عصرِ فضا از دیده‌ها پنهان بوده است. درحالیکه سمتِ نزدیک ما ماریایِ قمری دارد ـ دشت‌های بزرگ و تاریکی که اغلب حوضچه‌های برخوردی را می‌پوشانند ـ آن روی ماه که از ما دور است، چاله‌ها و ناهمواری‌های بیش‌تری دارد، پوسته آن ضخیم‌تر است و شواهدِ کم‌تری از فعالیتِ آتش‌فشانی در آن مشهود است.»  3. خاک ماه بوی باروت می‌دهدماسی می‌گوید: «گرد و خاکِ زیادی روی سطح ماه وجود دارد و فضانوردانِ سفینۀ آپولو وقتی وارد اتاقک سفینه خود شدند دریافتند که لباس‌های‌شان غرق در این گرد و خاک است.» یکی از فضانوردان در مأموریت آپولو ۱۷ بوی گرد و خاک ماه را به بوی باروت تشبیه کرده است. گرد و غبار ماه باعث شده بود که برخی فضانوردان دچارِ چیزی شبیه به «تبِ یونجه قمری» بشوند. سرفه و گرفتگیِ بینی چند روزی طول کشید تا برطرف شود. ماسی می‌افزاید: «خبر خوب این است که در ماه بادی نمی‌وزد که گرد و غبار را پخش کند.»  4. دمای سطحِ ماه به نقطه جوش می‌رسدماسی توضیح می‌دهد: «از آنجایی‌ که ماه جوِ محافظ ندارد، سطحِ آن دماهای شدید را تجربه می‌کند که از هوای به‌شدت سرد در دورترین سمتِ «شب» تا دمای بالای نقطه جوش در سمتِ «آفتابی» متغیر است.» برطبق ناسا، دمای ماه می‌تواند از ۱۲۳ درجه سلسیوس تا منفی ۲۳۳ درجه سلسیوس متغیر باشد. این یعنی دمای سطح ماه در طول روز ۱۰۷ درجه سلسیوس و در شب‌ها منفی ۱۵۳ درجه سلسیوس است.  5. ماه درنتیجه یک برخورد انفجاری به‌وجود آمدرابرت ماسی می‌گوید: «ایدۀ غالب آن است که ماه بر اثر یک برخوردِ خشن بینِ زمینِ اولیه ـ زمین در مراحل اولیه آن که خیلی بزرگ‌تر از زمین فعلی بوده است ـ و یک شیء به اندازه مریخ (که نام تئا را روی آن گذاشته‌اند) به وجود آمده است.» «ضایعاتِ ناشی از انفجار به فضا پرتاب شدند و بعد به هم پیوستند و ماه را تشکیل دادند.» تحقیقات مدرن تأیید می‌کنند که ماه از موادی تشکیل شده که پوسته زمین اولیه را تشکیل داده بودند. اعتقاد بر این است که این تصادف با عنوانِ «فرضیۀ برخورد بزرگ»، در حدود ۴.۵ میلیارد سال قبل اتفاق افتاده و ۱۰۰ میلیون برابر بزرگ‌تر از انفجاری بوده که منجر به محو شدنِ دایناسورها از روی زمین شده است.  6. چاله‌های ماه می‌توانند راز تاریخ فضا را بگشایند«ماه در غیابِ جو، در مقابلِ شهاب‌سنگ‌ها ایمنی ندارد، برای همین مملو از چاله است که به ما کمک می‌کنند «تاریخ طبیعی» منظومه شمسی‌مان را کشف کنیم.» در حدود ۱۹۰ دهانه برخوردی روی زمین شناسایی شده‌اند که بسیاری از آن‌ها با آب و پوشش گیاهی پوشیده شده‌اند، اما روی کره ماه میلیون‌ها دهانه وجود دارد که ۵۰۰۰ عدد از آن‌ها قطری بیش‌تر از ۲۰ کیلومتر دارند. «چون سطحِ ماه خاموش است و ماه، در مقایسه با زمین، نیروهای زمین‌شناسیِ کم‌تری (مثلِ آتش‌فشان یا فرسایش) را تجربه می‌کند، شواهدِ بکر از سازندها و آتش‌فشان‌ها را به خوبی حفظ می‌کند. این از ماه یک آزمایشگاه یا آرشیو عالی می‌سازد که به ما کمک می‌کند درباره منظومه شمسی بیش‌تر بدانیم.»  ۷. ماه باعثِ ایجادِ برآمدگی‌های جزر و مدی می‌شود«به زبان ساده، جزر و مد روی زمین نتیجه برآمدگی‌هایی در درون آب‌ها است که به واسطه نیروهای گرانشیِ ماه ایجاد می‌شود. اساساً آن روی ماه که به سمتِ زمین قرار دارد، آب را به سمتِ بالا می‌کشد، اما در سمتِ دیگر، به دلیلِ ضعیف‌تر بودنِ نیروی گرانشی، برآمدگی‌های آب به جهتِ مخالف برجسته می‌شود. با چرخشِ زمین این برآمدگی‌ها در سراسر اقیانوس‌ها می‌چرخند و باعث می‌شوند که جزر و مد در سراسر کره زمین اتفاق بیفتد. مارسی می‌گوید: «از آنجایی‌که جز و مد تحتِ تأثیر گرانش خورشید هم رخ می‌دهد، حتی در غیابِ ماه هم جزر و مد وجود دارد، اما کوچک‌تر خواهد بود.»  ۸. دانشمندان آب-ماه کشف کرده‌اند«مأموریت چاندریان ۱ هند در نزیکی قطب‌های ماه آب کشف کرد و ناسا هم در خاک ماه آب کشف کرده است. این آب زیاد نیست ـ از هر یک‌مترمکعب خاک ممکن است یک لیتر آب استخراج کنید؛ اما همین مقدار کم هم  احتمال اینکه روزی پایگاهی در ماه ساخته شود را تقویت می‌کند.»  ۹. ماه‌گرفتگی کریستف کلمب را نجات داد«لوح آسمان نِبرا، شیئی باستانی از جنس برنز که قدمت آن به ۱۶۰۰ قبل‌ازمیلاد برمی‌گردد و در آلمان کشف شد، نخستین نقشه شناخته‌شدۀ بشری است که روی آن تصویری از ماه نقش بسته است و یادآور آن است که ماه تا چه‌اندازه بر تاریخ بشر اثر داشته است.» ماسی می‌افزاید: «این ماه بود که کریستف کلمبِ کاشف را از گرسنگی نجات داد.» کلمب بعد از مراجعه به سالنامه‌اش از ماه‌گرفتگی ۲۹ فوریه سال ۱۵۰۴ استفاده کرد تا قبیله سرخ‌پوستان بومی جزیره جاماییکا، به نامِ آراواک، را بترساند تا به او و خدمه‌اش غذا بدهند. بنا به گفته‌های پسرش، فردیناند، مردمِ آراواک با مشاهده ماه‌گرفتی «با وحشت و فریاد از هر طرف به سمتِ کشتی‌های پر شده از آذوقه می‌دویدند.»  ۱۰. ساخت پایگاه روی سطحِ ماه دور از دسترس نیستماسی می‌گوید: «اگرچه قرن‌ها با ایده فرستادنِ جمعیت زیاد روی کره ماه برای زندگی فاصله داریم، اما محتمل است که خیلی زود پایگاه‌های علمی، شبیه به ایستگاه‌های تحقیقاتی قطبی روی سطح ماه ساخته شوند.» ناسا امیدوار است که فضانوردان را تا اواخر دهه ۲۰۲۰ به ماه برگرداند. ماسی می‌گوید: «دانشمندانِ سیاره‌شناسی باور دارند که چنین پایگاهی می‌تواند مزیت‌های زیادی داشته باشد؛ از ارتقاء تحقیقات درباره مواد آلی سطح ماه گرفته تا ساخت تلسکوپ‌های رادیویی که سپری در برابر زمین خواهند بود تا بتوان سیگنال‌های فرازمینی را بهتر شنید. بزرگی سطح ماه به اندازه دو قاره آفریقا و اروپاست، بنابراین ما فعلاً در آغاز راه اکتشاف آن هستیم.»   منبع: فرادید

10 نکته شگفت انگیز درباره کره ماه

یکی از اتفاقات عجیب دوران طولانی سلطنت ناصرالدین‌شاه، سقوط شهاب‌سنگی در بهار ۱۲۵۹ خورشیدی حوالی اشتهارد بود. گویا چوپان‌هایی که آن نزدیکی و شاهد سقوط بودند این سنگ پنجاه‌وچند کیلویی را از عمق دو متری زمین بیرون کشیدند و بعد از چند بار دست‌به‌دست‌شدن و با چند واسطه به شاه قاجار هدیه شد. نمی‌دانم چرا، اما شهاب‌سنگی را که در بوغین اشتهارد به زمین خورده بود شهاب‌سنگ ورامین نامیدند و هنوز هم در همه‌ جای دنیا به همین نام شناخته می‌شود و می‌گویند بزرگ‌ترین شهاب‌سنگ در میان حدود ۳۰۰ شهاب‌سنگ ایران است. همان دوران قاجار، چند اروپایی و امریکایی برای دیدن یا بُردن آن به ایران آمدند که یکی از آنان به نام هنری وارد، قطعه‌ای از آن را - با اجازه شاه - بُرید و برداشت. داستان سفرش به ایران و دیدارش با مظفرالدین‌شاه، سال ۱۸۹۹ میلادی (۱۲۷۵ خورشیدی) در چنین روزی در روزنامه امریکایی سان‌فرانسیسکو کال منتشر شد. «پروفسور هنری وارد در حرفه خاص خود به گردآوری شهاب‌سنگ‌ها می‌پردازد. شاید کسب‌وکار جالب توجهی به نظر نرسد اما از آنجا که مسیرهای علم، شیوه‌هایی عجیب و غیر عادی هستند، در این میان راه‌های پروفسور وارد از عجیب‌ترین‌هاست. او گذرراه‌های هفت دریا را درمی‌نوردد تا چیزهایی برای ده‌ها موزه فراهم آورد. او امروز با تکه بُرش‌شده‌ای از شهاب‌سنگ ورامین به کشور بازگشته است. در حدود بیست سال قبل، این شهاب‌سنگ از آسمان به سرزمین شاه ایران فروافتاد و شاه آن را هدیه‌ای از آسمان برای خود می‌دانست. از این‌رو، این شهاب‌سنگ در تمام این مدت در کاخ تهران به همان حالت باقی مانده بود. پروفسور وارد به هنگام ورود به ایران، پس از شش روز سفر خسته‌کننده بر پشت اسب و در جاده‌ای ناهموار، به تهران رسید و بعد از گفت‌وگو با سفیر امریکا، جناب آرتور هاردی و درخواست ایشان از صدراعظم، سرانجام دیدار با شاه شاهان برایش میسر شد. پروفسور وارد در روز باریابی، همراه نگهبانان کاخ از باغی با گل‌های رُز عبور کرده و در تالار تخت‌طاووس به انتظار نشست. مظفرالدین‌شاه بی‌آنکه ملازمی در کنار خودش داشته باشد، ساده و مودبانه و بی‌هیچ خودنمایی با مهمانش دیدار کرد. در جامه ساده آبی‌رنگ شاه با دکمه‌های بسته آن و کلاه پشمین استراخانی که مانند کلاه فینه تُرک‌ها اما بی‌آویز بود، هیچ نشانی از مقام و ثروت شاهانه به چشم نمی‌خورد. البته به جز الماس بزرگی که در جلوی کلاه او قرار داشت. صدراعظم با ترجمه مکالمات آن دو، خطاب به پروفسور اظهار داشت: شاه از دیدار شما خرسند است و می‌گوید راهی طولانی برای دیدار او و ورامین طی کرده‌اید. پروفسور وارد با بیان اینکه هدف او دیدار از ورامین نبوده، درخواست می‌کند به او اجازه داده شود شهاب‌سنگ ورامین را وزن کند و عکسی از آن بگیرد. پروفسور وارد پس از عکسبرداری و بررسی شهاب‌سنگ درخواست می‌کند تکه‌ای از این گنج آسمانی در اختیارش قرار گیرد. تقاضای او در ابتدا موجب شگفتی شده و اصرارش کار را به گفت‌وگویی طولانی میان شاه و وزیر کشانده و در نهایت پروفسور وارد اجازه می‌یابد با اره خود قسمتی از شهاب‌سنگ را برده، با خود داشته باشد.» پروفسور وارد در رشته زیست‌شناسی دانشمند معتبری بود و حتی موسسه‌ای علمی به نام خودش داشت اما بیشتر از آنکه چهره‌ای علمی باشد، تاجر و دلال بود و از موسسه‌اش هم برای همین کار استفاده می‌کرد. به گوشه و کنار دنیا سفر می‌کرد و به جست‌وجوی چیزهایی می‌رفت که دانشگاه‌ها و موزه‌های طبیعی حاضر بودند برایش پولی بپردازند، از فسیل‌های جانوران پیش از تاریخ گرفته تا سنگ‌های خاص. آن قطعه از شهاب‌سنگ ورامین را هم که مفت و مجانی برید و برداشت، به چند قطعه کوچک‌تر تقسیم کرد و به چند موزه تاریخ طبیعی در اروپا و ایالات متحده فروخت!   روزنامه اعتماد

داستان شهاب سنگ ورامین و دکتر وارد آمریکایی چه بود؟

مغز انسان برای حفظ عملکردهای مختلف خود به تامین بی‌وقفه اکسیژن نیاز دارد. به همین دلیل است که مغز شبکه‌ای از رگ‌های خونی ظریف دارد که مولکول‌های اکسیژن را به سلول‌های مغز منتقل می‌کنند. یکی از شاخص‌های مهم فعالیت مغز، میزان متابولیسم مغزی مصرف اکسیژن(CMRO۲) است که نشان می‌دهد مغز در هر لحظه چقدر انرژی مصرف می‌کند. از آنجایی که میزان متابولیسم مغزی مصرف اکسیژن، یک شاخص اساسی آسیب شناسی بافت تحت شرایط پایدار مانند موارد ناشی از سرطان، آسیب مغزی تروماتیک و سکته است، تعیین کمیت مستقیم میزان متابولیسم مغزی مصرف اکسیژن یک هدف اساسی در نورولوژی است. علاوه بر این، نظارت پویا بر آن در طول فعالیت عصبی می‌تواند مکانیسم‌های متابولیکی را که زیربنای پاسخ‌های عملکردی مغز هستند، روشن کند. برخی از روش‌های فعلی به ارائه اطلاعات در مورد زمان نسبی رویدادهای متابولیک و پاسخ‌های عروقی نیاز دارند. اخیرا محققان دانشگاه پنسیلوانیا یک رویکرد نوری جدید برای درک بهتر میزان متابولیسم مغزی مصرف اکسیژن در طول فعالیت مغزی ایجاد کردند. این روش از دو کاوشگر فسفرتابی درشت‌مولکول(macromolecular phosphorescent probes) استفاده می‌کند که با موفقیت برای نظارت بر زمان واقعی میزان متابولیسم مغزی مصرف اکسیژن و جریان خون مغزی(CBF) در یک مدل حیوانی بالینی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش به طور مستقیم گرادیان اکسیژن در مغز را اندازه گیری می‌کند. گرادیان اکسیژن با تفاوت در غلظت اکسیژن بین شریان‌های خونی مغز(داخل عروقی) و ناحیه اطراف سلول‌های مغز(برون عروقی) تعیین می‌شود. هنگامی که سلول‌های مغز از نظر متابولیکی فعال‌تر می‌شوند و به اکسیژن بیشتری نیاز دارند، این گرادیان تندتر می‌شود. بنابراین، میزان متابولیسم مغزی مصرف اکسیژن ممکن است با استفاده از این گرادیان که همچنین حاوی اطلاعاتی در مورد میزان اکسیژن مصرفی است، محاسبه شود. پروفسور "سرگئی ای وینوگرادوف"(Sergei A. Vinogradov) محقق اصلی این مطالعه، گفت: بیشتر رویکردهای فعلی برای ردیابی دینامیکی میزان متابولیسم مغزی مصرف اکسیژن بر اساس اندازه‌گیری اشباع اکسیژن هموگلوبین و جریان خون مغزی است، به طوری که دینامیک میزان متابولیسم مغزی مصرف اکسیژن به طور ذاتی با پویایی جریان خون مغزی مرتبط می‌شود. ما می‌خواستیم روشی عاری از این محدودیت ایجاد کنیم. گام مهم، یافتن روشی برای سنجش تفاوت بین سطوح اکسیژن خارج عروقی و داخل عروقی به طور همزمان بود. یک کاوشگر فسفرتابی به نام Oxyphor PtR۴ در خون قرار داده شد و Oxyphor PtG۴ مستقیماً در ناحیه بین عروق خونی قرار داده شد. از آنجایی که دو Oxyphors رنگ‌های متفاوتی دارند، محققان می‌توانند همزمان سیگنال‌های هر دو کاوشگر را با وضوح زمانی هفت هرتز با استفاده از دو لیزر مجزا اندازه‌گیری کند. آنها محاسبه و ردیابی لحظه‌ای میزان متابولیسم مغزی مصرف اکسیژن را در طی تحریک عملکردی مغز با استفاده از این روش در یک مدل پیش بالینی نشان دادند. محققان همچنین جریان خون مغزی را به طور همزمان با میزان متابولیسم مغزی مصرف اکسیژن با استفاده از لیزر سوم و تکنیکی به نام تصویربرداری کنتراست لکه لیزری با موفقیت اندازه‌گیری کردند. پروفسور سرگئی ای وینوگرادوف، محقق اصلی این مطالعه، گفت: طرح ما فرصتی را برای مشاهده تغییرات در متابولیسم مغز در زمان واقعی به طور مستقیم و مقایسه همزمان پاسخ‌های عروقی با پاسخ‌های متابولیسم ارائه می‌دهد. همانطور که فناوری توسعه می‌یابد، ما پیش‌بینی می‌کنیم که این روش برای آزمایش داروها و سایر عوامل متابولیسم مغز به طور گسترده در دسترس باشد. این باید امکان بررسی دقیق‌تر مدل‌های متابولیسم را فراهم کند.  بازنشر از ایسنا

میزان مصرف اکسیژن مغز ما چقدر است؟

محققان دانشگاه باث انگلیس می‌گویند، نواختن پیانو قدرت پردازش مغز را افزایش می‌دهد. به گزارش تی ای، موسیقی حواس مختلفی را در بر می‌گیرد و نوازندگان در مقایسه با غیر موسیقیدانان، تشخیص بهتری از تفاوت‌های زمانی، سمعی و بصری و تشخیص احساسات را نشان می‌دهند. با این حال، اینکه آیا آموزش موسیقی این توانایی‌ها را ایجاد می‌کند یا این امر به صورت ذاتی در نوازندگان وجود دارد، باید مشخص شود. نتایج مطالعه جدید محققان دانشگاه باث نشان می‌دهد که یادگیری و نواختن یک آلت موسیقی تاثیر مثبتی بر بخش توانایی مغز در پردازش مناظر و صداها دارد. نتایج این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که چگونه موسیقی می‌تواند به بهبود خلق و خوی افسرده کمک کند. در این مطالعه محققان سی و یک شرکت کننده را به سه گروه(یک گروه آموزش موسیقی، یک گروه برای گوش دادن به موسیقی و گروه کنترل) تقسیم کردند و همگی یک جلسه یک ساعته در هفته را به مدت ۱۱ هفته به این کار پرداختند. به افرادی که هیچ آموزش یا تخصص موسیقی قبلی نداشتند گفته شد که جلسات هفتگی یک ساعته را تکمیل کنند.مبتدیانی که در طول ۱۱ هفته فقط یک ساعت در هفته در کلاس پیانو شرکت کردند، پیشرفت‌های قابل توجهی را در شناخت تغییرات محیطی سمعی و بصری گزارش کردند و افسردگی، استرس و اضطراب کمتری را گزارش کردند. دانشمندان دریافتند که ظرفیت افراد برای پردازش اطلاعات چندوجهی مانند بینایی و صدا، ظرف چند هفته پس از شروع کلاس بهبود یافته است. این پیشرفت‌ها در سیستم چندحسی فراتر از توانایی موسیقی بود. دقت پردازش سمعی و بصری افراد پس از گذراندن کلاس آموزش موسیقی افزایش یافت. هنگامی که از آنها خواسته شد تشخیص دهند که آیا رویدادهای صدا و بصری به طور همزمان اتفاق می‌افتند یا خیر، کسانی که آموزش پیانو را گذرانده بودند، عملکرد دقیق‌تری داشتند. دانشمندان خاطرنشان کردند: یافته‌ها نشان داد که شرکت‌کنندگان پس از آموزش این ساز در مقایسه با قبل از آن، نمره‌های افسردگی، اضطراب و استرس پایینی داشتند. آموزش موسیقی می‌تواند برای افرادی که مشکلات سلامت روانی دارند مفید باشد. در حال حاضر تحقیقات بیشتری برای آزمایش این موضوع در حال انجام است. دکتر "کارین پترینی"(Karin Petrini) روانشناس شناختی و متخصص موسیقی از گروه روانشناسی دانشگاه باث توضیح داد: ما می‌دانیم که نواختن و گوش دادن به موسیقی اغلب به زندگی ما شادی می‌بخشد، اما با این مطالعه، ما علاقه‌مند شدیم تا در مورد تاثیرات مستقیم آن بیشتر بدانیم. یک دوره کوتاه یادگیری موسیقی می‌تواند بر توانایی‌های شناختی ما تاثیر بگذارد. یافته‌های مطالعه ما نشان می‌دهد که یادگیری و نواختن این ساز تاثیر مثبت و قابل توجهی بر نحوه پردازش اطلاعات صوتی و تصویری مغز حتی در بزرگسالی که انعطاف‌پذیری مغز کاهش می‌یابد، دارد.   بازنشر از ایسنا

افزایش قدرت پردازش مغز با آموختن نواختن پیانو

مغز ما از میلیاردها نورون که با تریلیون‌ها اتصال به نام سیناپس با هم ارتباط برقرار می‌کنند ساخته شده و یکی از پیچیده‌ترین و جالب‌ترین اندام‌های بدن است. با توجه به مسئولیت‌هایی که مغز بر عهده دارد، سالم و فعال نگه‌داشتن آن بسیار مهم است. این عقیده که شما تنها از ۱۰ درصد مغزتان استفاده می‌کنید غیر علمی است. ما در واقع از تمام مغزمان استفاده می‌کنیم. بله حتی در خواب! متخصصان مغز و اعصاب تایید کرده‌اند که مغز انسان همیشه فعال است.  ۱. شصت درصد مغز انسان از چربی ساخته شده است. این رقم نه تنها مغز را به چرب‌ترین عضو بدن تبدیل می‌کند بلکه این اسیدهای چرب برای عملکرد مغز حیاتی هستند. بنابراین بهتر است با مواد مغذی سالم و مقوی به شکل درستی سوخت آن را تامین کنید. ۲. مغز تا سن ۲۵ سالگی به طول کامل شکل نمی‌گیرد. رشد مغز از پشت آن آغاز می‌شود و تا جلوی آن ادامه می‌یابد. بنابراین، بخش قدامی مغز که برنامه‌ریزی و منطق را کنترل می‌کند آخرین بخشی است که تقویت می‌شود و اتصالات را سازماندهی می‌کند. ۳. ظرفیت ذخیره‌ مغز تقریباً نامحدود است. تحقیقات نشان داده است که مغز انسان متشکل از حدود ۸۶ میلیارد نورون است. هر نورون با نورون‌های دیگر اتصالاتی را شکل می‌دهد که می‌تواند بیش از ۱ کادریلیون (۱۰۰۰ تریلیون) اتصالات اضافه کند. به مرور زمان، این نورون‌ها می‌توانند ترکیب شوند و ظرفیت ذخیره مغز را افزایش دهند. در بیماری آلزایمر، نورون‌های زیادی آسیب می‌بینند و دست از کار می‌کشند و به طور خاص، حافظه را تحت تاثیر قرار می‌دهند. ۴. اطلاعات مغز هر ساعت به اندازه‌ی ۲۶۸ مایل در رفت و آمد است. وقتی نورونی تحریک می‌شود، یک تکانه الکتریکی را تولید می‌کند که از سلولی به سلول دیگر حرکت می‌کند. قطع این پروسه‌ی منظم می‌تواند سبب حمله‌ی صرع شود. ۵. به طور میانگین، رشد نخاع در ۴ سالگی متوقف می‌شود. نخاع که متشکل از یک دسته بافت عصبی است و از سلول‌ها حمایت می‌کند، مسئول ارسال پیام از مغز به سراسر بدن است. ۶. نخاع منبع اصلی ارتباط میان بدن و مغز است. ALS یا اسکلروز جانبی آمیوتروفیک سبب مرگ نورون‌های مغز و نخاع می‌شود و بر حرکت کنترل‌شده‌ عضلات اثر می‌گذارد. بیماری دیگری که هم روی مغز و هم روی نخاع اثر می‌گذارد ام‌اس (MS) است. در ام‌اس، سیستم ایمنی به لایه‌ محافظی که فیبرهای عصبی را پوشش می‌دهد حمله کرده و سبب مشکلات ارتباطی میان مغز و بدن می‌شود. ۷. این عقیده که شما تنها از ۱۰ درصد مغزتان استفاده می‌کنید غیر علمی است. ما در واقع از تمام مغزمان استفاده می‌کنیم. بله حتی در خواب! متخصصان مغز و اعصاب تایید کرده‌اند که مغز انسان همیشه فعال است. ۸. مغز انسان سه پوند (معادل ۱۳۶۰ گرم) است، چیزی معادل نیم‌گالن شیر. با این حال، اندازه همیشه بر هوش دلالت ندارد. مغز مردان معمولاً بزرگ‌تر از مغز زنان است. ۹. تیرکشیدن مغز حقیقت دارد. تیرکشیدن (یا فریزشدن) در واقع درد کوتاه اما شدیدی در قسمت جلوی سر است که با ورود سرما به گیرنده‌های پوشش بیرونی مغز به نام مننژ ایجاد می‌شود. سرما سبب انبساط و انقباض عروق خونی شده و محرک شروع سریع سردرد می‌شود. ۱۰. یک تکه از بافت مغز به اندازه‌ی یک دانه شن، حاوی ۱۰۰۰۰۰ نورون و یک میلیارد سیناپس است. با این حال، آسیب نورون‌ها می‌تواند بازخورد زیادی داشته باشد. برای مثال، در سکته، خون قادر به اکسیژن‌رسانی به مغز نیست. در نتیجه، سلول‌های مغزی می‌میرند و توانایی‌های آن ناحیه‌ خاص مغز از دست می‌رود. به طرز مشابه، بیماری پارکینسون نیز زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های قسمتی از مغز به نام توده‌ سیاه شروع به مردن می‌کنند. ۱۱. مغز انسان قادر به تولید ۲۳ وات برق است. تمام این نیرو به استراحت نیاز دارد. خواب کافی به حفظ گذرگاه‌های مغز کمک می‌کند. افزون بر این، محرومیت از خواب می‌تواند منجر به افزایش تجمع پروتئینی در مغز شود که با بیماری آلزایمر مرتبط است.   منبع: فرادید

درباره مغز چه می‌دانیم؟

دوم آذر مصادف است با درگذشت غلامحسین درویش که همه او را به نام درویش‌خان می‌شناسند.  درویش‌خان از هنرمندان نامی و استادان موسیقی سنتی ایرانی اواخر دوره قاجار و از افراد صاحب‌سبک و تأثیرگذار بر موسیقی ایرانی است. تصنیف «بهار دلکش»، تصنیف «ز من نگارم» و چند رنگ و پیش‌درآمد از آثار بجامانده از اوست. علت شهرت وی به نام درویش‌خان این بود که پدرش هنگام صدازدنش از لفظ «درویش» استفاده می‌کرد و همین نام بعدها به عنوان نام خانوادگی غلامحسین برگزیده شد و او به درویش‌خان یا غلامحسین‌خان درویش معروف شد. درویش‌خان از هنرمندان نامی و استادان موسیقی سنتی ایرانی اواخر دوره قاجار و از افراد صاحب‌سبک و تأثیرگذار بر موسیقی ایرانی است. تصنیف «بهار دلکش»، تصنیف «ز من نگارم» و چند رنگ و پیش‌درآمد از آثار بجامانده از اوست.روح‌الله خالقی در کتاب خود درباره درویش‌خان چنین گفته‌: «درویش تار و سه‌تار هر دو را نیکو می‌نواخت. مضراب ریز نازک و خوش‌آوازی داشت و پنجه‌اش لطیف و تند و مخصوصاً ذوق و سلیقه‌اش بسیار خوب و نوای سازش گرم و پخته بود...» این هنرمند بزرگ در نواختن تار تبحر بسیاری داشت و در دوران او تار دارای پنج سیم (دو سیم سفید، دو سیم زرد، و یک سیم بم) بود اما با نگاه به سه‌تار به فکر افتاد سیم دیگری به تار بیفزاید و از آن هنگام تار دارای شش سیم شد و این عمل باعث ایجاد کوک‌های متنوع و جدید در تار شد.» از شاگردان درویش‌خان می‌توان افراد زیر را نام برد: علینقی وزیری، مرتضی نی‌داوود، موسی معروفی، حسین سنجری، یحیی زرین‌پنجه، سعید هرمزی، ابوالحسین صبا. درویش‌خان در کارهای خیریه و عام‌المنفعه به‌شدت فعال بود و در این راستا کنسرت‌های فراوانی را برگزار کرد؛ از جمله کنسرت‌هایی برای جمع‌آوری کمک به قربانیان آتش‌سوزی آمل در سال ۱۲۹۶، کنسرت برای کمک به قحطی‌زدگان روسیه، کنسرت برای ساخت دبیرستان فرهنگ و ... . درویش‌خان در اواخر عمرش از لحاظ معشیت به‌شدت تنگدست شد و در شرایط سختی زندگی می‌کرد تا آنجا که مجبور به فروختن خانه‌اش شد. این هنرمند برجسته موسیقی ایران شب چهارشنبه دوم آذرماه ۱۳۰۵ بر اثر تصادف درشکه‌اش با ماشین زندگی را بدرود گفت. این نخستین تصادف منجر به مرگ در ایران بود. آرامگاه او در نزدیکی قبر ظهیرالدوله در محله دربند تهران واقع شده است.  بازنشر از روزنامه ایران  نکته: در عکس بالا درویش‌خان، نفر نخست سمت راست است

اولین کسی که در تصادف رانندگی در ایران جان باخت، که بود؟

جمعیت جهان از مرز هشت میلیون نفر گذشته است و با پیشرفت علم و افزایش داده‌ها، نیاز به واحدهای اندازه‌گیری جدید به شدت احساس می‌شود. اکنون گروهی از دانشمندان چهار واحد اندازه‌گیری جدید معرفی کردند. کدام بزرگ‌تر است: رونا یا کوئتا؟ دانشمندانی که روز جمعه در خارج از پاریس گردهم آمدند و با گذر جمعیت جهان از مرز هشت میلیارد نفر، برای اولین بار در قرن حاضر واحدهای اندازه‌گیری جهان را گسترش دادند، برای این سوال پاسخ دارند. پیشرفت‌های سریع علمی و ذخیره‌ی گسترده داده‌ها در سراسر جهان در شبکه وب، تلفن‌های هوشمند و فضای ابری به این معنا است که اصطلاحات مورد استفاده برای اندازه‌گیری وزن و اندازه نیز باید گسترش یابد. یک دانشمند بریتانیایی روز جمعه تلاشی را برای گنجاندن پیشوندهای جدید و جسورانه به مقیاس‌های عظیم و کوچک را رهبری کرد. دکتر ریچارد براون (Richard Brown) رئیس سنجش‌شناسی آزمایشگاه ملی فیزیکی بریتانیا که چهار پیشوند جدید پیشنهاد داده است می‌گوید: اکثر مردم با پیشوندهایی مانند میلی در میلی‌گرم آشنا هستند. اما این‌ها پیشوندهایی برای بزرگترین و کوچکترین سطوحی هستند که تاکنون اندازه گیری شده است. طی ۳۰ سال اخیر، گستره‌ی دیتاها به طور تصاعدی افزایش یافته و دانشمندان داده متوجه شده‌اند که دیگر کلماتی برای توصیف این سطوح ذخیره‌سازی نخواهند داشت. «رونا»(ronna) نشان‌دهنده وجود ۲۷ صفر بعد از عدد یک است و برادر بزرگ‌ترش «کوئتا»(quetta) ۳۰ صفر بعد از یک دارد. همتایان بسیار کوچک آنها نیز "رونتو"(ronto) با ۲۷ صفر بعد از نقطه اعشار و "کوئکتو"(quecto) با ۳۰ صفر پس از نقطه اعشار هستند که برای اعداد کوچک‌تر در علوم کوانتومی و فیزیک ذرات مورد نیاز خواهد بود. براون پیشوندهای جدید را به مقامات ۶۴ کشوری که در کنفرانس عمومی وزن و اندازه‌گیری در ورسای، خارج از پاریس شرکت داشتند، ارائه کرد که آن‌ها را در روز جمعه تایید کردند. این کنفرانس که هر چهار سال یک بار در فرانسه برگزار می‌شود، مرجع عالی اداره بین‌المللی اوزان و مقیاس‌ها است. این اصطلاحات جدید بلافاصله اعمال می‌شوند و به اولین موارد ارائه شده جدید از سال ۱۹۹۱ تاکنون تبدیل خواهند شد. براون می‌گوید که اصطلاحات جدید توصیف مواردی را که دانشمندان پیش از این در مورد آنها اطلاعات کسب کرده‌اند نیز آسان‌تر می‌کند. برای مثال آیا می‌دانستید جرم الکترون یک رونتوگرام است؟ و اینکه یک بایت داده روی تلفن همراه، جرم آن را یک کوئکتوگرم افزایش می‌دهد؟ از زمین کمی فاصله بگیریم، سیاره مشتری فقط دو کوئتاگرم جرم دارد. براون می‌گوید: به طرزی باورنکردنی، قطر کل جهانِ قابل مشاهده تنها یک رونامتر است. او توضیح داد که این نام‌های جدید به صورت تصادفی انتخاب نشده‌اند و حرف اول پیشوندهای جدید باید به گونه‌ای باشد که در سایر پیشوندها و واحدها استفاده نشده باشد. تنها حروف «r» و «q» بودند که پیش از این مورد استفاده قرار نگرفته بودند. پیشوندهای اعداد بزرگ با  «a» و اعداد کوچکتر به «o» ختم می‌شوند. او افزود: وقتش رسیده بود. ما با گسترش همه چیز به کلمات جدیدی نیاز داریم. تنها در چند دهه، جهان به مکانی بسیار متفاوت تبدیل شده است.  بازنشر از ایسنا

پیشوندهای تازه برای یکاهای (واحدهای) اندازه‌گیری

بروس لی، که از او به عنوان بزرگ‌ترین رزمی‌کارِ سینما در تمامِ تاریخ یاد می‌شود، به‌ طور ناگهانی در روز ۲۰ جولای سال ۱۹۷۳ در سن ۳۲ سالگی درگذشت. معمای مرگِ غیر منتظره او به شکل‌گیری انواعی از تئوری‌های توطئه دامن زده است اما نتایج تحقیقاتِ تازه‌ای در همین مورد نشان می‌دهد که «اژدهای کوچک» احتمالاً بر اثر نوشیدنِ آب زیاد جان خود را از دست داده است. این فرضیه هنوز اثبات نشده و غیر قطعی است. با این‌ حال این فرضیه ضربه‌ای کنایی به مردی است که کمک کرد فلسفه شرقی با عبارتِ نمادینِ «آب باش، دوستِ من» محبوبیت پیدا کند. «ما فکر می‌کنیم که ناتوانی کلیه در خارج‌کردنِ آب اضافی از بدنِ بروس لی باعثِ مرگ او شده است.» نویسندگان مقاله برای رسیدن به این نتیجه تمام اطلاعاتی که درباره مرگِ او وجود داشت را گردآوری و مرور کردند. برای مثال با قطعیت می‌دانستند که این بازیگر معروف در ساعت ۷:۳۰ دقیقه بعدازظهر، بعد از استعمال حشیش و نوشیدنِ آب دچار سرگیجه و سردرد شده است. او سپس یک مسکن به نام Equagesic مصرف می‌کند، اما دو ساعت بعد جسم بی‌جان او پیدا می‌شود. نتایج کالبدشکافی نشان می‌دهد که مغز او متورم شده و وزن آن به ۱۵۷۵ گرم رسیده که به‌وضوح از میانگینِ وزنِ ۱۴۰۰ گرمی مغز بیشتر است. پس در آن زمان نتیجه‌گیری کردند که لی در اثر نوعی از التهاب مغز به نامِ «اِدِم مغزی» که احتمالاً نتیجه واکنش شدید به همان مسکن بوده است، جان خود را از دست داده است. اما نویسندگان مقاله جدید متوجه این نکته شدند که لی بعد از شروع شدنِ سردرد و سرگیجه مسکن را مصرف کرده که می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که مغز او پیش از آنکه قرص را مصرف کند شروع به متورم‌شدن کرده است. بنابراین، آنها می‌گویند  «اگر حقیقتاً حساسیت به مسکن علتِ مرگ باشد، تورم مغزی نمی‌تواند تنها یافته کالبدشکافی باشد.» محققان می‌نویسند: «ما اکنون پیشنهاد می‌دهیم که بر اساس تحلیل‌هایی که اطلاعات آن در دسترس عموم است، علتِ مرگ تورمِ مغزی به علتِ هپیوناترمی است. به‌ بیانِ دیگر ما فکر می‌کنیم که ناتوانی کلیه در خارج کردنِ آب اضافی از بدنِ بروس لی باعثِ مرگ او شده است.» هپیوناترمی زمانی اتفاق می‌افتد که مصرف آب از ظرفیتِ کلیه برای تصفیه آبِ موجود در خون بیش‌تر می‌شود. این اتفاق معمولاً زمانی رخ می‌دهد که فرد در یک محدودۀ زمانی کوتاه آب فراوانی می‌نوشد و در حالی که شواهدی که نشان دهد لی چنین کاری انجام داده باشد در دست نیست، نویسندگان مقاله می‌گویند که «لی عواملِ مستعدکننده خطرِ زیادی برای ابتلا به هپیوناترمی داشته است» و ممکن است که «نوشیدنِ هر میزان آب» برایش خطرناک بوده باشد. برای مثال به گفته همسر لی و پزشکانش این بازیگر از مصرف هر نوع غذای جامدی خودداری کرده بوده و فقط با آب هویج و آب سیب زنده بوده است. این نوع رژیم غذایی که با عنوان «رژیمِ چای و نان» معروف است، املاح اندکی دارد که می‌توانسته احتمال هپیوناترمی را در او افزایش دهد. هم‌چنین گزارش شده که این ستاره سینما از مواد ادرارآور استفاده می‌کرده تا سدیم را از بدنش پاک‌سازی و فرم عضله‌هایش را نمایان‌تر کند. از همه اینها که بگذریم، به گفته منابع نزدیک به لی، او «در ماه‌های پایانی عمرش روزی ۱۰-۱۲ بطری ساکی می‌نوشیده است.» محققان می‌گویند با توجه به همه این عواملی که سبکِ زندگی لی را توصیف می‌کنند، لی به احتمالی قوی دو ماه قبل از مرگش با علائمی نظیرِ استفراغ، بیهوشی و تشنج، دچار تورمِ مغزی شده بوده است. اگرچه در آن زمان او از این علائم بهبود پیدا کرده بود و هپیوناترمی در او تشخیص داده نشده بود، نویسندگان مقاله می‌گویند که احتمالاً این علائم از آنچه قرار بوده در آینده نزدیک رخ دهد، خبر داده‌اند. نویسندگان می‌گویند: «به‌ طور خلاصه، لی چندین عاملِ خطرِ مستعدکننده هیپوناترمی داشته که ناشی از اختلال در سازوکارهای هموئستازی آب است که هم مصرف و هم دفع آب در بدن را تنظیم می‌کنند.» آنها می‌گویند: «ما این فرضیه را مطرح می‌کنیم که بروس لی به دلیل نوعی از ازکارافتادگی کلیه جان خود را از دست داده که به طور مشخص ناتوانی کلیه‌های او در خارج کردنِ آب کافی از بدن برای متعادل نگه داشتنِ هموئستازی آب بوده است.» به‌عبارتِ دیگر آب باش دوستِ من اما زیاد از حد آب نباش!  منبع: iflscience  فرادید